Weekend miałem pełen przygód. W piątek spotkanie autorskie w domu kultury w Golinie, z Piotrkiem Stróżyńskim, Darkiem Papieżem i Patyczakiem – jak dobrze było znów się spotkać! Wystąpiliśmy pod hasłem „autorzy pokolenia punk”, choć publiczność na sali zdawała się przynależeć do innego pokolenia, nie mniej chyba wszystkim się podobało, mi szczególnie Patyczak w krawacie. Pierwszy raz widziałem występ Patyczaka, który gra na scenie, a ludzie siedzą na krzesłach z rozdziawionymi w zdumieniu ustami. Nie było integracji, ani wspólnych śpiewów, pomimo zachęty do tańca i swawoli. Policja z Konina (Golin leży kilka kilometrów od Konina) nie lubi punk rocka, bardzo zasadnicza pani policjantka obciążyła moje konto sześcioma nowymi punktami karnymi (kto je wszystkie zliczy?) i 200 zł honorarium za występ w Golinie szlak trafił, poszło do policyjnej kasy. Na moje grzeczne pytanie: „Czy nie można poprzestać na pouczeniu?”, złośliwie wręczono mi ulotkę „Nie jedź na kacu”, usłyszałem – „Pouczenie jedno, mandat drugie”, oponowałem jeszcze, że akurat dziś pouczenie nijak się ma do wykroczenia, ale twarda konińska glina nie chciała słuchać. Hak jej w smak. Już po nocy pojechaliśmy z Golina całą ekipą do Śmiełowa, gdzie Włodek Sypniewski – współorganizator spotkania – zaskłotował starą szkołę. Ceglany mur odarty z tynku budował atmosferę. Włodek ma tam niezły sprzęt nagłaśniający, podpiął gitarę i grał nam Cohena, a potem ballady rosyjskich złodziei. Mieliśmy nie pić, ale noc była zimna, a gwiazdy piękne na niebie, no i jedna, druga, trzecia, czwarta flasza poszły, aż przyszedł świt. Zwlokłem się z siennika w południe. Patyczak spał jeszcze, Stróżyński z Papieżem bawili się na ulicy z dziećmi w wojnę albo w pokój, trudno było wywnioskować. Nie pomny pouczenia z dnia poprzedniego wsiadłem na kacu i pojechałem do Wrocławia. Oni zostali na kolejny punk rockowy wieczór – tym razem Patyczak + moi drodzy literaci w kościele w Żerkowie. Widziałem fragment z tego spotkania na wideo, Papież nagrywał każde nasze pierdnięcie, wyglądało, że dali radę, dobrą akustykę mieli. A ja we Wrocławiu z trudem odnalazłem klub Łykend. Zanim jednak tam dotarłem, odwiedziłem jeszcze Polmos Wrocław, a tam jest taka miła knajpka nad rzeką Odrą, i trunki przednie polewają, więc była ziołowa Bona, był i Faust żurawinowy, a i wspaniały bitter. Palce lizać, kac minął jak ręką odjął. W Łykendzie wystąpiłem razem z Sarą Antczak, równie urodziwą, co utalentowaną autorką powieści „Wolny i De Klesz”. Przyszło chyba ze 200 osób, klub był zapełniony po brzegi. Zajebista atmosfera, spotkanie świetnie prowadziła Joanna Kobieracka, publiczność wykazała się anielską cierpliwością. A potem wszyscy byli w piekło wzięci, bo okrasą wieczoru był występ kapeli Wolf & The Motherfuckers, bynajmniej nie punkowej. Północ minęła mi w sympatycznej knajpce Literatka na wrocławskim Rynku, dokąd zawinęliśmy się na wielce kulturalne afterparty. Przyznam, że kulturalne zwieńczenie wieczoru było dla mnie niejakim zaskoczeniem. W niedzielę na kacu dotarłem do Warszawy. Dzięki wszystkim – do następnego razu!
W Golinie, od lewej: Piotr Stróżyński, Łukasz Gołębiewski, Ryszard Krupiński, Dariusz Papież
W Golinie
Patyczak zaprasza do tańca
Opuścił spodnie do kolan…
Wojtek Sypniewski gra nam u siebie, w Śmiełowie
Z Sarą we Wrocławiu
W klubie Łykend: Sara Antczak, Łukasz Gołębiewski, Joanna Kobieracka
Wolf & The Motherfuckers
49 komentarzy dla “W Golinie i Wrocławiu”
Laski z małymi cyckami
pewnie podbijaly do niego pozniej pasztety, bo poczuly sie docenione
Hm… Zaskakująca obserwacja! Nigdy by mi nie przyszło do głowy, że małe cycki zwisają jak wymiona krowie. A to odkrycie… Człowiek całe życie się czegoś uczy, sam patrzy, a nie widzi…
kawałek czadowy, Patyczak na prezydenta. Xenna moja miłość,ta miala słodkie piersi Łukasz……….
cycki
nasłodsze 😀
Laski z małymi cyckami
mój gość <3
Laski z małymi cyckami
Poza mna 😀
Laski z małymi cyckami
Piosenka rlz 😀 a w tle Plakat z tuxem Linuxem 😀
Laski z małymi cyckami
mhm. gdzie kupie ten plakat z pingwinem ?
Laski z małymi cyckami
Trzeba samemu wykonać.
Laski z małymi cyckami
Przypuszczam Dariusz że byłeś najebany bo ja rozumiem że dziewczyny to kwestia gustu i nie ma brzydkich ale żeby wszystkie piękne to jakieś bardzo podejrzane
Położona kilka kilometrów za Telavi, przy drodze do Tsinandali, malutka winnica Shalauri powstała w 2013 roku. Mają tylko 2 ha, ale jakież tu robią wybitne wina! Wyłącznie z kwewri, żadnych beczek, żadnych europejskich winifikacji. Wszystko po bożemu, to znaczy po gruzińsku. Ich rkatsiteli ma smak miodu, mtsvane pachnie jak rieslingi późnego zbioru, pomarańczowe khikhvi jest jak polne kwiaty i agrest. Mają dwa rodzaje saperavi, bardzo wytrawne i taniczne oraz niemal słodkie, ale nie w stylu win Kindzmarauli, to jest słodycz soczystej czarnej porzeczki, fig i wędzonej śliwki. W niewielkiej piwnicy na tyłach domu wkopane są kwewri, w drugiej piwnicy leżakują wina w butelkach, jest też jedna izba zamieniona na winiarnię, tu także są kwewri. Chacha ze swoich wytłoków destylują u sąsiada, ma aromat dojrzałego słonecznika. Produkty nie są bynajmniej tanie, butelka 30-40 lari.
Stanąłem przy głównej drodze wiodącej z Tbilisi do Kachetii, zaraz za winiarnią KTW, dokąd każdego dnia przyjeżdżają autokary pełne Rosjan, którzy wypijają wprost ze stalowych tanków zasiarczone, bardzo młode i bardzo podłe wina. Stanąłem, bo tu cisza i spokój, a chwilę wcześniej musiałem przebijać się przez rosyjską ciżbę, żeby kupić butelkę wina kisi i kompot z owoców fejhoa w sklepiku firmowym KTW. Mają tam nie tylko wstrętne wina, ale Rosjan Gruzini prowadzą prosto do cystern, i poją paskudztwem ku własnej uciesze, zwłaszcza, że Rosjanie chwalą, siarka i kwas im nie przeszkadzają. Stanąłem tu, gdyż na lewym brzegu rzeki stoi sporych rozmiarów twierdza Chailuri (znana też jako Niakhura). Bastion jakich w Europie wiele, typowy dla fortyfikacji osmańskich. Pierwotna twierdza powstała tu w późnym średniowieczu i wraz z drugą fortyfikacją – Monavi – strzegła przejścia przez wąwóz Iori w stronę Tbilisi. Miała trzy pietra i dwie bramy. Zniszczona w 1801 roku, podczas walk o niepodległość Gruzji, odbudowana w latach 80. XX wieku, dziś częściowo porośnięta trawą. W sumie, nic ciekawego, punkt na mapie, chwila odpoczynku pomiędzy jedną winiarnią a drugą. Nieciekawe miejsca też potrafią jednak cieszyć, gdy świeci słońce, za plecami masyw Kaukazu, z lewej strony winnica, a powietrze wypełnia przyjemny zapach wypalanej za płotem trawy.
Obecna firma powstała w 2002 roku, powołana przez inwestorów ze Szwecji, którzy są też właścicielami firmy Georgian Wines & Spirits w Kachetii. W 2007 roku rozpoczęła działalność nowoczesna winiarnia połaczona z destylarnią chacha. Nazwa nawiązuje do najważniejszej gruzińskiej dynastii książęcej, która panowała od początku XVI do XIX wieku. Wspaniały pałac Mukhrani – dostępny dla zwiedzających – jest tu restauracja, a jednocześnie zakład produkcyjny – winiarnia i destylarnia, a w piwnicach znajduje się 60 tys. beczek z winem. Większość starzenia odbywa się we francuskim dębie. Mury zapewniają stała temperaturę 15 stopni Celsjusza. Piwnice powstały w 1878 roku, château zostało zaprojektowane przez francuskiego architekta. Była tu letnia posiadłość Romanowów. W piwnicach są kwewri, które mają 150 lat i pamiętają czasy założyciela winiarni, Ivana Mukhranbatoni. Ivan produkował w XIX wieku 1,2 mln l wina rocznie.
Na przedmieściach Tbilisi ulokowana jest nowoczesna winiarnia i destylarnia Askaneli Brothers. Właścicielami firmy są bracia Gocha i Jimsher Chkhaidze, nazwa Askaneli pochodzi od wioski Askana w prowincji Guria. Wedle ludowej opowieści niejaki Antimoz Askaneli zbudował tutaj piwnicę pełną kwewri do produkcji wina. Faktem jest, że we wsi można odnaleźć kwewri, które pochodzą z lat 80. XIX wieku.
Trzeci raz jestem w Tbilisi. Zaliczyłem już trzy pory roku – lato, jesień i zimę. Nieodmiennie miasto tętni życiem. Zawsze w kolorach oferowanych na straganach owoców – granatów, szaronów, pomarańczy, zielonych fig oraz zwisających wszędzie poskręcanych, wypełnionych orzechami, churcheli. Nieodmiennie pachnie winogronami. Kuszą wine-bary i bazary. W dawnych tureckich łaźniach kwitnie rozpusta, damy wprawdzie nie mają dostępu do kapiących się panów, co jednak nie przeszkadza alfonsom by prezentować całe katalogi ze zdjęciami oczekujących prostytutek. Gorąca miłość po gorącej parowej kąpieli, do tego sto gram rozgrzewającej chacha i zawał jak w banku.
Jeden destylowany prawdopodobnie w najmniejszym alembiku pod słońcem, inny z dodatkiem surowego mięsa wołowego, a jeszcze inny z dodatkiem soku wiśniowego. Po takim opisie trudno stwierdzić, że chodzi o gin, a jednak właśnie ten trunek jest bohaterem najnowszej książki Łukasza Gołębiewskiego. Podobnie jak producenci perfum, tak i my, czytelnicy jesteśmy zaproszeni do świata zapachów, aromatów, bo i trunek nad wyraz aromatyczny. Z jednej strony wymagający użycia raptem paru składników, więc najbardziej typowych: jałowca, dzięgla, kolendry czy kosaćca, z drugiej zachwycający ich mnogością (liczba dwucyfrowa), a zarazem zaskakujący efektem końcowym. Gin ma wiele twarzy i wiele odsłon. Choć historia ginu jest troszkę okrojona i dość zwięzła, największe pole do popisu daje przegląd jałowcówek zgromadzonych na kolejnych stronach książki. Czytając opisy tychże odnosimy wrażenie, że owszem nastąpił swoisty renesans ginu, co powinno cieszyć, ale z drugiej strony mamy do czynienia z postępującą osobliwością receptur, co jednakowoż daje pewność, że o ginie jeszcze nie raz usłyszymy i posmakujemy w przyszłości naprawdę ciekawe, nieszablonowe trunki.
19 listopada w klubie Pogłos (Warszawa, ul. Burakowska) zagrają weterani punk rocka, GBH. Towarzyszyć im będą warszawskie zespoły Kara i The DamNation. Start – 19.00, wjazd: 60/70 zł.
Królowie czeskiego punk ’77, The Fialky, zagrają 17 listopada w Alternativa Club w Poznaniu. U ich boku polski klasyk gatunku, czyli Werwolf 77. A na rozgrzewkę Karaluch z Poznania. Bilety – 30/40 zł.
Gin to jedna z najszybciej rosnących kategorii alkoholi w ostatnich latach – zarówno jeśli chodzi o liczbę marek, destylarni i innowacyjność, jak i o zwiększającą się konsumpcję, a przede wszystkim, wartość koszyka zakupowego. Zmienia się postrzeganie ginu. Nadal jest ulubionym składnikiem prostych, orzeźwiających koktajli, ale w szalonym tempie wzrasta liczba ginów premium i superpremium, w cenach często przekraczających 50 euro za butelkę, a nie rzadko i powyżej 100 euro. Gin wraca na salony, do dobrych barów i restauracji. Powstaje coraz więcej barów wyspecjalizowanych wyłącznie w ginie, kilka z nich działa już także w Polsce, a na ich półkach znaleźć możemy po sto i więcej różnych butelek z całego świata.
Nakładem M&P ukazała się kolejna książka w serii „Świat wykwintnych alkoholi”. Łukasz Gołębiewski zabiera czytelników w podróż po świecie botaników, zapachu kwiatów, korzeni, ziół, czyli na poznawanie świata ginu.
n.jpg)
n.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
pewnie podbijaly do niego pozniej pasztety, bo poczuly sie docenione
nie ma pasztetów wśród punków, wszystkie nasze dziewczyny są piękne
Zgadzam się. Byłem niedawno na Rozbracie. Tam było mnóstwo punków i wszystkie dziewczyny były piękne. Wśród punków, toż to istny raj
zostań punkiem ;P
chyba będę musiał….
A ja to juz jestem idealem 😉 a przynajmniej wedlug tej piosenki
Zaiste 😀
Pierdolisz? Na prawdę wolisz gdy laska ma cycki, które zwisają jak wymiona krowie??
Najważniejsze żeby ksztaltne były!
Hm… Zaskakująca obserwacja! Nigdy by mi nie przyszło do głowy, że małe cycki zwisają jak wymiona krowie. A to odkrycie… Człowiek całe życie się czegoś uczy, sam patrzy, a nie widzi…
kawałek czadowy, Patyczak na prezydenta.
Xenna moja miłość,ta miala słodkie piersi Łukasz……….
nasłodsze 😀
mój gość <3
Poza mna 😀
Piosenka rlz 😀 a w tle Plakat z tuxem Linuxem 😀
mhm. gdzie kupie ten plakat z pingwinem ?
Trzeba samemu wykonać.
Przypuszczam Dariusz że byłeś najebany bo ja rozumiem że dziewczyny to kwestia gustu i nie ma brzydkich ale żeby wszystkie piękne to jakieś bardzo podejrzane
Wszystkie piękne, a niektóre piękniejsze 😀
Otóż 😉
lub punki są tak napaleni/nawaleni że każda się im podoba xd
najebani i ujarani, ehem 😀
ale fakt faktem, że większość punków to również urodziwi jegomoście 😀
Widać, żeby śpiewać punk nie trzeba mieć talentu wokalnego, no ale taki wasz gust, nic mi do tego.
Typowy pankol i utwór też, stary Jarocin w nim czuć.
On napierdala jak silnik komara pod górę!
gdzie on jest??? czemu go w Jarocinie nie było???
Ja pierdole ale drętwa publika :/
Czy to w Golinie obok Konina było???????/
dokładnie tam
Heh, fakt, drętwa, niedojabolona
Gra zajebiście, ale zdaje mi się, że On śpiewa na jakiejś stypie…
Nie został doceniony
Uwielbiam Jego teksty…
nieśmiertelny Patyczak 😀
Wolne oprogramowanie to chuj i ciota, niedorobione gówno dla brudasów metalowych.
Kto się zgadza ręka w góre.
najlepszy wokal od czasów Ozzy`ego i Dickinsona – Wolf!
Fantastyczny akustyk – dzięki w imieniu kapeli!
Imponujący wokal… jakbyś ukradł go Bruce’owi Dickinsonowi xD
Czemu ten basista mi przypomina Duffa McKagana?! 😀
New Bad Obssesion ;))
Keira jak pierwszy raz ich zobaczyłam to myślałam, że to drugie Guns’N’Roses…
riff podobny do def leppard- pour some sugar on me, perkusja podobna do inside out – xyz
so this is bitchin tune, down boys!
świetnie, jak zawsze 100% siebie:)
”Czyste glany, o co chodzi” ;-)))))
zwłaszcza do łóżka!
Landryn to chciałby być taki czysty! ;-))))
niepokalany…
I tam nie dojechałam
punx not dead!
Patyczak jak zwykle NAWIEDZONY
a moze takiemu lepiej na tym swiecie ?