Z okazji Światowego Dnia Kota, zainspirowany poezją śpiewaną, ułożyłem piosenkę na rzewną melodię:Dzień dobry kotko, śniadanie z szprotkąUważaj kocie, latam na szprocieCieszcie się koty, spadają szprotyI kończą się wszystkie kłopoty

Niezwykle barwną mamy tego roku jesień, zroszone liście wszelkimi kolorami mienią się w promieniach słońca. Jakże ciepłych o tej porze roku! Żałuję, że nie umiem robić dobrych zdjęć, bo chciałbym sfotografować dzisiejszą wieczorną mgłę, w której rozmazują się światła latarni na mojej ulicy. Mgłę, z której niczym duchy wyłaniają sie postacie ludzkie… niczym duchy, w końcu są zaduszki Nie chodzę na cmentarze, choć bardzo lubię ten zapach płonących zniczy. Nie chodzę, choć mam do kogo, wolę sobie wyobrażać, że zmarłe bliskie mi osoby wyłaniają się z wieczornej mgły.

Zbiór wierszy. Jak sugeruje tytuł i sam autor w przedmowie – jest to zamknięty rozdział w twórczości Łukasza Gołębiewskiego, który od 1999 roku nie napisał ani jednego wiersza. Wcześniej utwory poetyckie publikował w zbiorkach i antologiach, a także w prasie literackiej (m.in. „Wiadomości Kulturalne”, „Magazyn Literacki”, „Enigma” i in.). Zazwyczaj wiersze podpisywane były pseudonimem Isztar, tak jest też w przypadku tej edycji, w której znalazło się 39 utworów.

Antologia wierszy siedmiu poetów pod redakcją Łukasza Gołębiewskiego (sam zamieścił w niej poemat pt. „Miasto-Warszawa” pod pseudonimem Isztar).

Niewielkich rozmiarów tomik wierszy wydany własnym sumptem, dzielony z ówczesną żona autora – Magdą. Podpisany Krzysio Isztar, jak wówczas autor podpisywał wszystkie swoje teksty literackie. Jest tu zaledwie 12 jego wierszy napisanych w latach 1988-1990, z czego sześć zostało później powtórzonych w wydanym retrospektywnym zbiorku „Zamknięty rozdział”.

Wydana w niewielkim, 100 egz., nakładzie książeczka obejmująca wiersze i próbki prozy. Pierwsze utwory dostrzeżone przez recenzentów. Podpisane Krzysio Isztar. Tom otwiera publikowany później w zmienionych wersjach wiersz „Tonąca książka”, znany też z debiutanckiego arkusza „Non omnis moriar”, który ukazał się kilka miesięcy wcześniej. Jest tu też poemat „Wiersz o Krainie Ciemności”, który poza prasą literacką był później drukowany w zbiorze „Zamknięty rozdział”. W tomiku znalazła się też pierwsza wersja utworu wydanego później jako „Franz i Alexander”. Poza tym cztery inne utwory nigdy już później nie publikowane.

Almanach poetycki Warszawskiego Klubu Młodej Sztuki. 29 autorów, których bardziej niż co innego łaczyły więzy towarzyskie z animatorem WKMS (a niebawem także pisma „Magazyn Literacki”), Kamilem Witkowskim, którego staraniem ten tomik powstał. Niewielu z publikujących tu autorów do dziś uprawia poezję (ciekawostką jest np. wiersz Witolda Horwatha). Sam Witkowski jest obecnie właścicielem wydawnictwa Nowy Świat, w którym nadal promuje młodych twórców. Łukasz Gołębiewski, pod pseudonimem Isztar, zamieścił tu napisany w 1988 roku wiersz pt. „Tonąca książka”.

Arkusz wydany w liczbie 100 egz. na pierwszy publiczny występ autora – pod pseudonimem Krzysio Isztar. Wieczór odbył się w klubie studenckim Stodoła pod hasłem „Jestem formą, z której odlewa się ludzi pozbawionych treści”. W wydanym na powielaczu zbiorku znalazło się 11 utworów.