4 maja 2010 o godz. 19:56
O „Złam prawo” w „Zagłębiarce”
W numerze 8/2010 pisma "Zagłębiarka" ukazała się recenzja Maji Barańskiej z powieści "Złam prawo".
Czwarta powieść Łukasza Gołębiewskiego – po książkach: "Xenna – Moja miłość", "Melanże z żyletką" i "Disorder i ja" – to kolejna wariacja na temat muzyki i erotyzmu. Jednak w przeciwieństwie do wcześniejszych powieści, w "Złam prawo" autor cofa się do lat dziecięcych i pierwszych doświadczeń seksualnych, tworząc konsekwentną prozę inicjacyjną. Książka jest zbudowana na schemacie kryminału, w którym rozwiązania zagadki trzeba szukać w przeszłości. Fabuła jest jednak tylko pretekstem do przedstawiania scen, dla określenia których trudno użyć słowa innego niż pornografia. Nie jest to jednak zarzut – Gołębiewski staje się bowiem punkowym Markizem de Sade. Powieść okraszona jest masą fragmentów tekstów piosenek – w niektórych miejscach narracja splata się z cytatami w sposób, który pozwala „słuchać” piosenki stanowiącej tło dla sytuacji. Takie symultaniczne prowadzenie narracji, wprowadzane już w poprzednich książkach, perfekcyjnie buduje dynamikę i klimat opowiadanych wydarzeń. Kompozycyjnie i stylistycznie autor świetnie sobie radzi – wątpliwości można mieć jednak do samej fabuły, bo "Złam prawo" mogło być doskonałą powieścią inicjacyjną, zbudowaną na różnych płaszczyznach czasowych i myślowych. Niestety, wyszła tylko prosta historia. Proza Gołębiewskiego to literatura dla młodszego odbiorcy lub sentymentalnego czytelnika, który w słowach autora może odnaleźć siebie z dawnych lat. Brudna, dosadna i agresywna. Na wskroś punkowa.
Zobacz ostatnie wpisy
22 grudnia 2018 o godz. 14:55
Wódka z eliksirem
„Bez potrzeby, a co dzień, kto gorzałkę pije, / Błaźnieje i sam nie wie, co się w głowie wije, / Próżniak z niego ospały, jak wilk do roboty, / Mało co lub nic dobry, zapada w suchoty”. ~Serafin Gamalski „Wódka z eliksirem” (1729)
20 grudnia 2018 o godz. 13:52
Bądźcie szczęśliwi!
Dostojnego Mikołaja i lekkiego kaca życzę wszystkim moim drogim czytelnikom. Bądźcie szczęśliwi, jeśli potraficie. Jak nie potraficie, to nie bądźcie. Szczęście to towar deficytowy. Być umiarkowanie zadowolonym też można Mery, mery i koci, koci.
19 grudnia 2018 o godz. 20:52
Królestwo
Czytelnicy „Króla” raczej nie oczekiwali kontynuacji i nowa powieść Szczepana Twardocha jest pewnym zaskoczeniem, choć jednocześnie trzeba autorowi przyznać, że uniknął wtórności, przynajmniej w wymiarze literackim, bo kwestia światopoglądowa czy polityczna, to osobny temat. W nowej powieści czytelnik poznaje wojenne losy Jakuba Szapiro i bliskich mu osób – żony, dwóch kochanek i dwóch synów. „Król” był książką łobuzerską o silnie socjalistycznym zabarwieniu, tu mamy natomiast wstrząsającą relację Żydów, którzy próbują przeżyć najgorszy koszmar – wywłaszczenie, getto, likwidację getta, powstanie Warszawskie. To wstrząsająca książka o zagładzie, w której Jakub Szapiro z charyzmatycznego herszta bandy przeistacza się w zaszczutą, bezwolną ofiarę. Jakże inna jest atmosfera obydwu powieści, jakże inna kondycja psychiczna tych samych przecież ludzi. Przed wojną i w czasie wojny, dwa całkowicie oddzielone od siebie światy, choć na scenie zdarzeń ci sami aktorzy. Niesamowicie Twardoch potrafi opowiadać o ludzkich losach, o przeznaczeniu, o winie i karze. Mamy tu plejadę postaci drugoplanowych, których dzieje nie są tylko uzupełnieniem głównego toku narracji, one tworzą historię.
19 grudnia 2018 o godz. 00:23
Belferska grypa
Nauczyciele na chorobowym. Świetny przykład dziatwie dają. Nie chcesz iść do roboty, to symuluj, że chorujesz. I skombinuj zwolnienie. Pięknie.
15 grudnia 2018 o godz. 22:38
Miasto, mafia & miłość
Cztery lata pisałem, trzy razy zmieniałem tytuł, dwa razy koncepcję fabuły. Jest. Moja nowa powieść ma tytuł „3M” i ukaże się w pierwszym kwartale 2019 roku. Jest miasto, jest mafia, jest miłość, ale są tez trzy koty. Miasto Warszawa, mafia bułgarska, a miłość nieudana. Dużo trupów i optymistyczne zakończenie, żeby nie zostawiać czytelnika w złym humorze.
15 grudnia 2018 o godz. 22:35
3M: Miasto, mafia & miłość
Fragment nowej powieści.
10 grudnia 2018 o godz. 08:44
Wizyta w Palírna Samotišky
Na obrzeżach Ołomuńca w 1996 roku została otwarta nowoczesna destylarnia przetwarzająca owoce – Palírna Samotišky. Lokalni sadownicy mogą tu przedestylować własne owoce, ale firma ma w ofercie także pięć własnych destylatów oraz prowadzi skład podatkowy.
9 grudnia 2018 o godz. 18:38
Wizyta w destylarni Palírna U Zeleného Stromu
Uwieczniona na etykietach data założenia firmy, to 1518 rok. To by znaczyło, że Palírna U Zeleného Stromu (Gorzelnia Pod Zielonym Drzewem) jest najstarszą destylarnią nie tylko w Czechach, ale w ogóle na świecie. Na pewno są drugim pod względem wielkości producentem mocnych alkoholi w Czechach, po Stocku. Co do historii, to jak zwykle sporo tu marketingu, ale oficjalnie w 2018 roku świętowali pięćsetlecie, wypuszczając m.in. bardzo limitowaną edycję wódki Stará Myslivecká, która leżakowała przez osiem lat w beczkach z amerykańskiego dębu. Na rynek trafiło 299 numerowanych karafek.
9 grudnia 2018 o godz. 15:49
Porady markiza z Griñón
„Dobre wino jest sztuką, która rozkwita wraz z wolnością; dobre wino jest zatem radosną esencją wolności” (Carlos Falcó „Wino. Porady markiza z Griñón)
7 grudnia 2018 o godz. 16:38
Znów u Jana Kleinera
Wizyty u Jana Kleinera zawsze są dużym wydarzeniem. Jest to arcymistrz destylacji, z owocowej pulpy potrafi wyczarować cuda. Od mojej poprzedniej wizyty bardzo dużo się tutaj zmieniło. Przede wszystkim Jan nie jest już właścicielem destylarni, sprzedał ją w 2017 roku grupie Palírna U Zeleného Stromu. – Tak jest łatwiej, nie muszę martwić się o podatki, urzędników celnych, sprawy papierkowe. Skupiam się na tym, co lubię najbardziej, czyli na produkcji alkoholu – mówi Jan Kleiner. W destylarni w Žešov urządził elegancką przestrzeń degustacyjną w leżakowni. Sprzedał dwa aparaty destylacyjne i teraz ma jeden, ale nowe wkrótce zostaną uruchomione w pobliskim Prostějov, gdzie swój zakład produkcyjny ma Palírna U Zeleného Stromu. Tam też napełniane będą nowe beczki. W starej destylarni pozostaną beczki do eksperymentów, dodatkowego finiszowania – np. beczki po koniaku, porto czy sherry.
Najczęściej komentowane