Włochy Mistrzem Europy. Dwie różne połowy, wielki wysiłek obydwu drużyn, zadecydowały karne. Anglia świetnie zaczęła, po genialnie wyprowadzonej akcji przez Harry Kane’a, Trippier pięknie wrzucił w pole karne, a Show huknął tak, że bramkarz Włoch mógł tylko wyciągnąć piłkę z siatki. Zaczęło się kapitalnie dla Anglików, ale ci bynajmniej nie poprzestali, cały czas groźnie atakowali bramkę Donnarumma. Jednocześnie kontrolowali sytuację w środku pola, Włosi byli częściej przy piłce, więcej biegali, ale nic z tego nie wynikało. Jeśli znaleźli jedną wyrwę w angielskiej obronie, to pojawiała się kolejna zapora, a bywało, że i trzecia, jakby Anglików było na boisku więcej. Znakomita taktyka Anglików, która sprawdza się od początku Euro – wielka koncentracja w obronie, ale jednocześnie z wyciąganiem piłki dalekimi podaniami pod pole karne rywala. Umiejętność szybkiego wyprowadzania dalekich akcji zadecydowała o pierwszej bramce, ale takich sytuacji w pierwszej połowie Anglicy mieli kilka. W rezultacie bliżej było 2:0 niż wyrównania. Bramka Bonucciego w 67. minucie odmieniła całkowicie obraz gry. Bramka szczęśliwa, strzelana na raty, ale po niej jakby Anglicy zapomnieli, co mają grać, jakby coś się w programie popsuło. Włosi zaczęli groźnie atakować, bo Anglicy przestali kontrolować środek pola. Zmiany nic nie wniosły, przeciwnie, zejście Rice i Trippiera wprowadziło jeszcze więcej chaosu w grze Anglików. Trener Włochów wymienił całą pierwszą linię, Chiesa zapewne zszedł albo w wyniku kontuzji, albo zmęczenia, ale wraz z jego zejściem gra zaczęła się wyrównywać. Dogrywka była grą nerwów, ale już bez podejmowania ryzyka. Trener Gareth Southgate na pewno będzie bardzo krytykowany za zmiany, które dały Anglii porażkę. Wpuszczenie na minutę przed końcem dwóch nierozgrzanych zawodników, Rashforda i Sancho, po to by egzekwowali karne, było taką zagrywką, która często nie wychodzi. Wydawałoby się, że są zupełnie na świeżo, mają siłę, ale psychologicznie to trudne dla zmiennika, bo w głowie dudni „co jak nie trafię?”. Ano nic, świat się nie kończy, Włochy są Mistrzami Europy, a Anglia znów obejdzie się smakiem. Nie żałuję ich, choć to fantastyczny zespół, ale pozostając w kategoriach smaku, to jednak ustawienie tej imprezy w kierunku Mistrzostw Wembley budziło niesmak. Świetny finał, może poza dogrywką. To były dwie najlepsze drużyny turnieju.

Anglia miała wygrać i wygrała. Można odnieść wrażenie, że całe to Euro zostało ustawione pod Anglię, grają ciągle u siebie, maja łatwiejszą drabinkę do finału… Euro, które przejdzie do historii, jako wielka porażka organizacyjna. Dania miała przegrać i przegrała, choć zaczęła z animuszem i w 30. minucie Damsgaard strzelił przepięknego gola z rzutu karnego. To był jednak koniec ciekawej gry Duńczyków. Mam wrażenie, że przyjęli strategię, która czasami się sprawdza, ale sprawia, że takich meczy nie chce się oglądać, czyli strzelić bramkę, a potem bronić się do utraty tchu. Tego tchu zaczęło brakować, a doping angielskich kibiców robił swoje. Remis przyszedł bardzo szybko, w grze Duńczyków niczego jednak nie zmienił, grali momentami całą jedenastką na własnej połowie. Kilka razy świetnie bronił Schmeichel. Anglia miała wygrać, więc w dogrywce dostała od sędziego prezent, rzut karny na raty wyegzekwował Harry Kane.

Włochy wyszły na boisko jako zdecydowany faworyt, jednak to Hiszpania początkowo przeważała. Tyle, że w środku pola, w polu karnym włoska obrona funkcjonowała bardzo sprawnie. W 60. minucie po prostej akcji bramkę strzelił dla Włoch Chiesa i gra zrobiła się ciekawsza. Włosi bynajmniej nie cofnęli się, lecz starali się iść za ciosem, ale kilka zmian na boisku spowodowało, że Hiszpania złapała wiatr w żagle i dziesięć minut przed końcem wyrównał wprowadzony Alvaro Morata. Po dobrej drugiej połowie przyszedł koszmar nudnej dogrywki, zmarnowane 30 minut. Obydwie drużyny grały aby dożyć do rzutów karnych, a w tych lepsi okazali się Włosi. Faworyt awansował do finału, ale kosztowało to dużo sił. Dla mnie pretendentem do tytułu Mistrza Europy pozostaje Anglia.

Polska przegrała ze Szwecją 2:3. Za szybko wbili nam gola, potem podwyższyli na 2:0. Polacy grali wcale nie gorzej od Szwedów, może gdyby Lewandowski nie wykorzystał szybkiej okazji na wyrównanie w pierwszej połowie, kiedy zamiast do bramki dwa razy trafiał w poprzeczkę, to było by inaczej. Ale nie ma co gdybać. Udało się wyrównać, przegraliśmy w doliczonym czasie. Dwie idiotycznie stracone bramki przez złe wyprowadzanie piłki z własnej połowy, raz przez Krychowiaka, drugi raz przez Szczęsnego. Zaangażowanie drużyny w dwa ostatnie mecze na nic się zdało, po braku zaangażowania w tym pierwszym, który od początku był kluczowy dla miejsca w grupie. Żegnamy Euro. Słowacja, która przegrała dzisiaj z Hiszpania aż 0:5 jest w grupie przed nami.

Po zremisowanym z Hiszpanią meczu 1:1 media oszalały. Natychmiast zapomniano, co pisano przez ostatnie tygodnie, że Paulo Sousa to fantasta, który nie rozumie polskiego futbolu, że Lewandowski zawodzi na wielkich turniejach, że nie ma zrozumienia w drużynie… Jest remis i nagle wszystko gra, a kibice widzą już Polskę w finale Euro. A przecież w meczu z Hiszpanią nie byliśmy drużyną lepszą. Powiedzmy, że zagraliśmy bez kompleksu i dzielnie. Okay, Lewandowski strzelił wyrównującego gola, chwała mu, ale też trzeba pamiętać, że sprzyjało nam szczęście, że Hiszpanie spudłowali karnego mieli więcej okazji na wygraną. Nic nam ten remis nie daje, trzeba by wygrać z Szwecją, a to jakoś mi się wydaje mało realne. Oczywiście, trzeba grać do końca i będę kibicować z nadzieję na cud jakiś, ale bez wiary.

Ukazał się nowy numer (3/2021) magazynu o mocnych alkoholach „Aqua Vitae”. 80 stron wieści z branży alkoholowej. Wewnątrz m.in.: rozmowy z: Grzegorzem Pińczukiem (Podkarpacka Destylarnia Okowity), Inną Petrenko (Russkiy Shick), Mirosławem Palwiną (M&P), Marcinem Chorzewskim (Ice Full) * analiza rynku tanich wódek * rynek alkoholowy po Brexit * producenci alkoholi w dawnym Krakowie * najdrozsze Macallany * Polska odsłona Spirit of Speyside Awards * piwne destylaty z Pomorza * a także: liczne recenzje alkoholi, nowości z branży, recenzje książek o alkoholach, relacje z degustacji. Zapraszamy do lektury.

Mecz Polska-Słowacja potwierdził to, o czym od kilku miesięcy się mówiło – nie ma drużyny. Słowacy naciskali od początku, mieli więcej miejsca w ataku, byli szybsi. Dość szczęśliwie strzelili gola w 18. minucie, a potem kontrolowali grę. W pierwszej połowie nie tworzyliśmy żadnych składnych akcji, byliśmy tłem dla Słowaków. Po przerwie, wraz ze zmiana stron jakby zmieniła się jakość obu drużyn. Już po minucie Linetty wyrównał. Ciągnęliśmy dalej do przodu, a Słowacy jakby się speszyli, wyglądało, że nie są już w stanie nam zagrozić. I wtedy czerwona kartkę dostał Krychowiak. Grał od początku słabo, więc jego brak nie wpłynął znacząco na wartość drużyny, ale Słowakom urosły skrzydła. Niestety, w 69. minucie Milan Skriniar strzelił na 2:1. Sousa wprowadził w końcówce cztery rozpaczliwe zmiany i nawet mieliśmy kilka dobrych okazji, zabrakło szczęścia. Mecz zapamiętamy jednak nie jako pechowy, a jako zwykłą kompromitację. Wyszli zadowoleni z siebie, zeszli upokorzeni.

24 lipca o godz. 19.00 startuje koncert pamięci Pawła Kelnera Rozwadowskiego – TZN Xenna i DEUTER Tribute to Kelner na Letniej Scenie VooDoo. Deuter w ostatnim składzie wraz z zaproszonymi gośćmi-przyjaciółmi zagrają najważniejsze utwory formacji założonej przez Kelnera w 1980 roku.