Oto cztery propozycje okładki do mojej nowej powieści "Kobiety, to męska specjalność". Każdy projekt inny, każdy intrygujący, jedne bardziej komercyjne, inne bardziej offowe. Co wybrać? Radźcie drodzy czytelnicy.
#1
#2
#3
#4
Potworna ulewa, niebo się urwało, potop. Pogoda jest coraz mniej stabilna, prognozy na kolejne lata są bardzo złe, a myślę, że i tak rzeczywistość przerośnie prognozy i lodowce roztopią się dużo szybciej, a upały staną się nieznośne. Kto wie, może jeszcze tego dożyję…
Przed autorem jakiejkolwiek publikacji na temat grappy stoi zawsze nie lada wyzwanie. Wiąże się to przede wszystkim z niesławnymi skojarzeniami jakie budzi sam trunek. Do tej pory na grappę patrzono w dwójnasób, choć w obu przypadkach negatywnie – z jednej strony kuriozum turystyczne przywiezione z wojaży, z drugiej tania berbelucha, po której musi boleć głowa. Z myśleniem tym stereotypowym, ale mającym w sobie ziarno prawdy – bo gros grapp przez długi czas, niestety, nie szło w parze z jakością – zrywa najnowsza książka Łukasza Gołębiewskiego, swoiste opus magnum, będące efektem trzyletnich badań. Śledzi ona zawiłą drogę, jaką grappa przebyła od ludowego, wręcz ludycznego bimbru, aż do wkroczenia na salony poprzez swoje bardziej wykwintne odmiany jak vecchia czy riserva. Autor podróżuje więc od rodziny do rodziny i dowiaduje się niuansów nie tylko produkcji, ale pasji, jaką w danej, wielopokoleniowej oczywiście familii zaszczepił pradziadek czy nawet prapradziadek. Mimo, że książka jest autorstwa Łukasza, często staje on z tyłu, z boku i pozwala mówić swoim rozmówcom, a Ci mają wiele do powiedzenia. Uważny czytelnik dowie się, w jakich porach zbierane są wytłoki, czy są mieszane czy nie, o specyfice drożdży, całe know-how jest na kartach tej książki, a każdy z rozmówców aż się wyrywa, żeby się pochwalić, że tylko u nich jest taka aparatura, tylko u nich wprowadzono i opatentowano technologię przechowywania wytłoków, czy wreszcie tylko oni macerują w grappie czarne oliwki. Żeby nie wspomnieć, że u nas fermentuje się dobrze, a gdzie indziej niekoniecznie. Jakże rodzinnie i włosko, nieprawdaż? Bo grappa to nie tylko lakierowaty bimber praprapradziadka, ale pasja i rodzina, czyli Włochy w pigułce, a raczej w kieliszku.
W numerze 500 dwutygodnika „Biblioteka Analiz” ukazała się obszerna rozmowa z Łukaszem Gołębiewskim, który wspomina lata swojej pracy na rynku książki. Rozmawia Ewa Tenderenda-Ożóg.
Ukazał się numer 500 „Biblioteki Analiz”. Ile to lat? Dwadzieścia. O rany, ile się przez ten czas zmieniło, we mnie, wokół mnie, na świecie. Stało jeszcze World Trade Center. Żył jeszcze Joe Strummer. Nie miałem ani jednego kota. Byłem dziennikarzem w „Rzeczpospolitej”. Nie było sztywnych łącz internetowych, ani smartfonów. Nie było Facebooka, nikt nie znał Google, ani Wikipedii. Książki kupowało się w księgarni, nie na Allegro czy w Amazonie. Nie było masy rzeczy, bez których dzisiaj nie potrafimy żyć. A jednak wcale tak wiele się nie zmieniło. W „Bibliotece Analiz” nr 500 duży wywiad ze mną, a także wypowiedzi moich przyjaciół i współpracowników, którzy z sympatią wspominają jak dwadzieścia lat temu tworzyłem firmę i pismo. Nie pozostaje nic innego, jak podziękować za miłą laurkę. Jestem dziś niby daleko, ale wciąż blisko.
„Nie zadawaj się z abstynentami. Spójrz na budżet państwa, a zrozumiesz, że są to wywrotowcy. (…) Trzeźwość jest stanem przejściowym” ~Julian Tuwim
W kinach „Anna” Luca Bessona, dla mnie najlepszy jego film od czasu „Leona zawodowca”. Tytułowa bohaterka jest elitarną, choć młodą stażem, agentką KGB. Wyrwała się z nędzy, beznadziei, narkotyków. Ale ona chce czegoś innego niż krzyż zasługi Związku Radzieckiego, ona chce wolności. Świetnie poprowadzona narracja, retrospektywy, zatrzymane i powracające ujęcia. Piękne kobiety, akcja, mordobicie i strzelaniny, dużo krwi, dużo seksu i przemocy, a w tle rywalizacji między KGB i CIA niedorzeczny świat mody, jako metafora targowiska próżności. Bohaterka ma gdzieś nie tylko ordery, ale też blichtr i światła fleszów. Niby wszystko idzie jak po sznurku, ale Besson przygotował dla widza niespodziewane zwroty akcji i mocne zakończenie. Dziwią mnie słabe recenzje tego filmu, bo widz otrzymał pierwszej klasy kino akcji, dobrze zagrane, dobrze opowiedziane. A że przy okazji jest masa kiczu, scen nieprawdopodobnych rodem z komiksów Marvela, to akurat zupełnie nie przeszkadza i wpisuje się w styl narracji reżysera. Warto iść do kina.
Nakładem M&P ukazała się książką Łukasza Gołębiewskiego pt. „Grappa”. Przedstawiono w niej historie grappy, technologię produkcji, rodzaje grappy oraz wszystkich znaczących producentów.
Nakładem M&P ukazała się książką Łukasza Gołębiewskiego pt. „Grappa”. Przedstawiono w niej historie grappy, technologię produkcji, rodzaje grappy oraz wszystkich znaczących producentów.
Nakładem wydawnictwa Jirafa Roja ukazała się właśnie najnowsza książka Grzegorza Bartosa „Zadymiarze. Republika i UK Subs w RZO Radoskór”. Koncert z lutego 1983 roku jest dla autora okazją do podróży w przeszłość, odwiedzenia starych załogantów, dawnych radomskich punków, którzy opowiadają o sobie, o swoim pokoleniu, o muzyce, marzeniach i twardej rzeczywistości.
Media trąbią o nowym serialu HBO, „Euforia”. Że bezecny, pornograficzny i szkodliwy dla równowagi psychicznej. To postanowiłem obejrzeć pierwszy odcinek. Nie takie rzeczy pokazywali i będą pokazywać. Popłuczyny po „Trainspotting”, które dla odmiany okrzyknięto arcydziełem. Jak pisał Ignacy Karpowicz, „Czy to ma znaczenie, co wzrusza? Arcydzieło czy szmira? Wzruszenie jest takie samo”.
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 2.5 Polska
…jak widac po latach od tych propozycji wygrala komercyjna i daleka od mitu BUNTOWNICZEGO SKANDALISTY denna ilustracja.Gdzie to mieso, ktorym usiluje karmic czytelnikow autor…
Ile w tym fikcji, a ile prawdy…to kompomis i mizerny autoportret przemijania. Strach przed prawda, ktorej nie da sie zalac woda i zacpac narkotykami. Miernosc, brak godnosci, ktora maskuje sie haotycznie srodkami wzrazu. Brak mi w tym prawdziwej intencji i tego co moglo wyroznic ta pozycje. Dac czytelnikom to WOW.
Koneser, ktory takim pisaniem pozyskuje tylko malo wzmagajacych czytelkow kategorii B.
To autorskie samobojstwo i dowod na brak ewolucji.
Ta ksiazka, ma w mojej ocenie jednak mroczny potencjal.
Inspiruje – jest jak trucizna….
Sam autor, chyba nie potrafil sie zmierzy z tak olowiana tematyka.
Szkoda…
Niesmiertelnonosc, sens i ratunek moze mu dac tylko namacalne dotkniecie swoich bohaterek.
AMOK, SZAMANKA ….takiego WOW brakuje w tym wszystkim.
…na miejscu autora, pomyslalabym o kontynuacji opartej na ewolucji jednej ze swoich marionetek,
bo tylko w takim przypadku, cytat Zweiga z tej smiesznej okladki odzwierciedlilby to,co Stefan chcial przekazac.
O tym jakimi istotami sa kobiety…Jest w panu odwaga i odpowiedzialnosc za transformacje w DEMONY…nie sadze, to wiele mialo ekstremalny i balesny niedosyt na sam koniec.
to jak przedwczesny wytrysk u faceta i brak aktywnosci wzgledem rozpalonej kochanki hi hi hi.
Otwiera Pan puszke PANDORY, a koty tez moga polubic ludzkie mieso.
Trzymam kciuki
Sylwia
p.s. dziekuje za inspiracje
…moze ja napisze C.D. tej brudnej i grafomanskiej historii.
Marionetki, zabawki, ktore w wyniku kopulacji i sluzenia wladcy odnajduja swoja tozsamosc. Milosc i oddanie przeradzaja w nienawisc, odrodzenie niesione checia odwetu za ich los.
Krwawo i z przeslaniem.
Komercyjne wydawnictwo dało komercyjną okładkę.
Biedactwo…zdawkowa odpowiedz, ale wyczerpujaca.
mam nadzieje, ze nie podyktowana przez wydawnictwo.
Okladka nr1 jak z harlequin, 2 to kryminal, 4 troche nudna (oklepana).
Za to 3 ma w sobie troche pikanterii, bedzie zauwazalna na półkach
zdecydowanie 3.
Nie wiem czy okładka została już wybrana, aczkolwiek podzielę się moją opinią. Według mnie zdecydowanie nr. 2
Jedynka i czwórka są strasznie banalne i troszkę śmierdzą ładną komercyjną okładką na sprzedaż. Trójka jest bardzo zachęcająca, ale może odrobinę za wulgarna i dosłowna. Dwójka pachnie tajemnicą i świetnymi kobiecymi kształtami. Chciałabym oglądać więcej takich kształtów na okładkach książek, gazet itp.
do wyobraźni bardzo przemawiają napisy na ciele, są tam również imiona np. Rudolf itp… taki zabieg przywodzi na myśl historię jednostki i jej damsko-męskich losów spisanych na kartach własnego ciała. Dla mnie wymowne!
no właśnie i która okładka wygrała?
Wszystkie do kosza.
Okładka nr 1, która większości najbardziej się podoba, moim zdaniem wygląda jak z kolejnej powieści Paolo Coelho. Trójka jest moim zdecydowanym faworytem, brudna i intrygująca. Trafi zdecydowanie do specyficznego grona czytelników, może również zainteresować ludzi spoza „złej strony mocy”. Okładka ideał.
Pierwsze lepsze…
I think Picture 2 is ok .Picture 3 with the hairy pussy is to heavy 😉
Zdecydowanie okładka nr 1. Piękna, subtelna, zmysłowa KOBIETA skrywająca tajemnice 😉
ta propozycja okładki stanowczo najlepsza
moim zdaniem najfajniejszy pomysł choć rzeczywiscie mogłyby byc zgrabniejsze troszkę te nogi 😛
1- ładna, delikatna, poprawna; 2 – trochę męski zadek (te uda…), typografia do kosza (kto ci wymyślił tytuł złamany w dół?!); 4 – trąci standardem, na Zachodzie co trzeci tytuł tego typu ma podobny motyw; 3 – tak. Nie bój się. Zbyt dużo liternictwa, rzucone na ciało rozprasza, jest zbędne. Bez tego proste, ostre, wyraźne.
1 jest ładna, delikatna, ale może zginąć na półce w księgarni; 2 trochę mi przypomina zdjęcia z lat 70-tych, brzydkie stopy i udo przygniecione łydką – nie ładna linia nóg; 3 kontrowersyjna 😉 4 pomysł niezły, nogi ok. tylko narzuta futrzasta jakaś nie podoba się; z wahaniem, ale 3
Wybieram stopy.
Słabe Panie Łukaszu
nogi i dupa – jeżeli książka Twa jest tak samo banalna jak ta okładka, to wybierz ten właśnie projekt!
Pacze jeszcze na przekombinowaną typografię w tytule i w skali 1 do 5 daję 2, z minusem za liternictwo.
eh, jeszcze nigdy głosy nie były tak podzielone, ale też nigdy projekty nie były tak od siebie odległe…
2 łączy w sobie i odrobinę 3 i 4 – taka moja opinia.
ja stawiam na 4
to jest okładka Twojej książki czy reklama rajstop? słabe w chuj.
a to są rajstopy???
Nigdy nie wiedziałem czym się różnią: rajstopy rajtuzy i pończochy. Mniejsza o to, ale w księgarni do rąk bym tego nie wziął. Nogi w realu – to prędzej:^D
eee… jak na punka to są za długie…
Jako punk subtelny i delikatny wybieram pierwszą:^D
4
4, a najlepiej zlecić kolejne projekty…
Nieco tandetne…
Bardzo tandetne …
Tak tandeta
a ja lubię taką tandetę
To po co pytasz nas o zdanie ? Wybierz tandetę !
ani rajstopy, ani rajtuzy, ani pończochy, tylko zakolanówki ;P
Ależ bogaty jest świat kobiecych fatałaszków! Facet ma skarpety, ewentualnie podkolanówki albo getry jak idzie na narty.
2 albo 3.
Pierwsza lub czwarta:D
Pierwsza bez modelki, albo czwarta tylko z innymi pończochami
!
Tą! Delikatna, czytelna…
Mój typ!
Jak na autora nazwiskiem Łukasz Gołębiewski subtelność tej okładki jest bardzo podejrzana, a wręcz mocno intrygująca. Chcę to przeczytać!
[Graficznie też się trzyma kupy: elegancja w prostocie + czytelność; to lubię w grafice]
Należałoby dodać, że biorący udział w dyskusji Patyczak jest jednym z bohaterów tej powieści – i to bynajmniej nie tylko jako soundtrack 😀
o ja pierdole, zaszczyt! Ale jak mnie umieścisz w okładce numer 3 (ta ordynarna z cipą na wierzchu) to nie jesteśmy kolegami!
A zatem nie ma innej rady – trójka odpada z dalszej gry, łatwiej zmienić okładkę niż treść książki, a tracić kolegę w trudnych czasach, to już by było durno zupełnie
Może i jest subtelna okładka – ale dziewczyna zupełnie nie podobna do bohaterki z książki.
to zmień dziewczynę na okładce
Ech… gdyby to ja te okładki projektował, umiał to robić i jeszcze był modelką… 😉
szczególnie na modelkę to się nie nadajesz;^D
kurde, ale bym chciał, no!
wywal laskę, zostaw sam cień i będzie git…
Tá!!!!
1 i 4 są zbyt kobiece. takie moje zdanie, ale ja podobno jestem dziwna.
Podobna do 3 była okładka jednego z wydań „Wielkiego lasu” Nienackiego, ale jak dla mnie to chwyt poniżej pasa
Na pewno nie trójka!
ale poniżej pasa bo obnaża poniżej pasa czy dlatego, że podobna do Wielkiego lasu?
Trójkę wybierz panie!
No, trójka
To zależy do kogo kierujesz książkę. Kobiety 3 może zniechęcać, tak sądząc po moich odczuciach….
Adriana Witkowska mam takie przeczucie, że zawartość najlepiej komponowałaby się z #3, a zaskakiwałaby z #4. #1 ładno – neutralna, #2 najmniej mi się podoba,
zgadzam się z Adrianą 😀
Kurwa ale żenia ja jebie. Jeżeli to jest dobra literatura to daję tej okładce 1 w skali 5-punktowej, jeżeli to jest złe porno to daję 5.
okładka #3 jest super i mimo wszystko właśnie tą bym wybrał… bez kompromisów…
3 😉
chyba zbyt dosłowne.
#3 – będzie lekki szoking.
Jakieś katozjeby na pewno zrobią Ci advertajza za friko.